All posts by Postępy Mikrobiologii

PREDICTIVE MICROBIOLOGY OF FOOD

Prognozowanie w mikrobiologii żywności
Elżbieta Rosiak, Katarzyna Kajak-Siemaszko, Monika Trząskowska, Danuta Kołożyn-Krajewska

DOWNLOAD PDF FILE

Abstract: The beginnings of predictive microbiology date back to 1920 when Bigelow developed a logarithmic-linear dependence of kinetics on the death of microorganisms. Predictive microbiology is a sub-discipline of food microbiology, whose task is to predict the behavior of microorganisms in food using mathematical models. The predictive model for microbiology is usually a simplified description of the correlation between the observed reactions and the factors responsible for the occurrence of these reactions. There are several main conceptual models (empirical vs. mechanistic, stochastic vs. deterministic, dynamic vs. static), in which there are model divisions depending on the type of examined microorganism or the nature of the problems caused by microbes (kinetic vs. probabilistic), described variables (first, secondary and tertiary) or the influence of environmental factors on microbial populations (growth, survival, inactivation). The new generations of models include molecular and genomic models, transfer models, Artificial Neural Network, interactions between species, and single cell models.
The process of creating a mathematical model requires coordination of work and the knowledge of: microbiology, statistics, mathematics, chemistry, process engineering and computer and web science. It also requires appropriate hardware and software. There are four stages in the construction of a mathematical model: planning; data collection and analysis; mathematical description; validation and storage of data.
In recent years, numerous computer software programs have been developed: FISHMAP, FSSP, Dairy Product Safety Predictor, Symbiosis, GroPIN, Listeria Meat FDA-iRISK, TRiMiCri, Microbial Responses, GlnaFiT, FILTREX, PMM-Lab. ComBase database, on the other hand, is a pioneering achievement as an on-line tool. Some programs meet the requirements for creating Food Safety Model Repositories (FSMR).

1. Introduction. 2. The idea of predictive microbiology. 3. Historical background of predictive microbiology. 4. The concept of a model and modeling concepts in food microbiology. 4.1. Concept 1: empirical vs. mechanistic models. 4.2. Concept 2: static vs. dynamic models. 4.3. Concept 3: stochastic vs. deterministic models. 5. Breakdowns of prognostic models. 5.1. Neural networks. 5.2. A new generation of predictive models. 6. The construction of the predictive model. 6.1. Planning the experiment. 6.2. Collection of data. 6.3. Data analysis. 6.4. Model validation. 7. Predictive microbiology in risk analysis. 8. Summary

Streszczenie: Pojęcie ,,mikrobiologia prognostyczna” po raz pierwszy w języku polskim zostało użyte w 1994 roku przez prof. Ilnicką-Olejniczak. Natomiast początki prognozowania w mikrobiologii sięgają roku 1920 kiedy to Bigelow opracował zależność logarytmiczno-liniową kinetyki śmierci mikroorganizmów. Mikrobiologia prognostyczna jest subdyscypliną mikrobiologii żywności, której zadaniem jest przewidywanie zachowań mikroorganizmów w żywności z wykorzystaniem modeli matematycznych. Model prognostyczny w przypadku mikrobiologii jest z reguły uproszczonym opisem korelacji pomiędzy zaobserwowanymi reakcjami oraz czynnikami odpowiedzialnymi za pojawienie się tych reakcji. Wyróżnia się kilka głównych koncepcji modeli (empiryczne vs mechanistyczne; stochastyczne vs deterministyczne; dynamiczne vs statyczne) w ramach których istnieją podziały modeli w zależności od rodzaju badanego drobnoustroju czy natury problemów powodowanych przez drobnoustroje (kinetyczne vs probabilistyczne), opisywanych zmiennych (modele pierwszo-, drugo i trzeciorzędowe) czy oddziaływania czynników środowiskowych na populacje drobnoustrojów (modele wzrostu, przeżywalności, inaktywacji). Do nowej generacji modeli zalicza się modele molekularne i genomowe, modele transferu, ANN, modele interakcji między gatunkami oraz modele pojedynczej komórki.
Proces powstawania matematycznego modelu wymaga koordynacji pracy i wiedzy z zakresu: mikrobiologii, statystyki, matematyki, chemii, inżynierii procesowej oraz informatyki. Wymaga również odpowiedniego sprzętu i oprogramowania komputerowego. Wyróżnia się cztery etapy postępowania przy konstrukcji modelu matematycznego: planowanie; zbieranie i analiza danych; opis matematyczny; walidacja i przechowywanie danych. W ostatnich latach opracowano liczne programy do prognozowania w mikrobiologii FISHMAP, FSSP, Dairy Product Safety Predictor, Sym’Previus, GroPIN, Listeria Meat FDA-iRISK, TRiMiCri, Microbial Responses, GlnaFiT, FILTREX, PMM-Lab. Natomiast baza danych ComBase, jest osiągnięciem pionierskim jako narzędzie działające on-line. Niektóre programy spełniają wymagania do tworzenia Repozytoriów Modeli Bezpieczeństwa Żywności (FSMR – Food Safety Model Repositories).

1. Wprowadzenie. 2. Idea mikrobiologii prognostycznej. 3. Rys historyczny mikrobiologii prognostycznej. 4. Pojęcie modelu i koncepcje modelowania w mikrobiologii żywności. 4.1. Koncepcja 1: modele empiryczne vs mechanistyczne. 4.2. Koncepcja 2: modele statyczne vs dynamiczne. 4.3. Koncepcja 3: modele stochastyczne vs deterministyczne. 5. Podziały modeli prognostycznych. 5.1. Sieci neuronowe. 5.2. Nowa generacja modeli prognostycznych. 6. Konstrukcja modelu prognostycznego. 6.1. Planowanie doświadczenia. 6.2. Zbieranie danych. 6.3. Analiza danych. 6.4 Walidacja modelu. 7. Prognozowanie mikrobiologiczne w analizie ryzyka. 8.Podsumowanie

DRUG RESISTANCE IN THE GENUS ENTEROCOCCUS – CURRENT PROBLEM IN HUMANS AND ANIMALS

Lekooporność rodzaju Enterococcus – aktualny problem wśród ludzi i zwierząt
Katarzyna Talaga-Ćwiertnia, Małgorzata Bulanda

DOWNLOAD PDF FILE

Abstract: Drug-resistant bacteria from the genus Enterococcus are currently among the most important pathogens behind healthcare-associated infections. The drug resistance of these bacteria has been on the increase since the 1980s, leeding to their multi-drug resistance. Selective pressure, present mainly in the hospital environment, contributed to this phenomenon. However, also outside the hospital environment selective pressure came into play, namely the use of antibiotics as promoters of growth in animal husbandry and in food production. Household pets form a reservoir of drug-resistant enterococcal strains, too. The exchange of resistance genes between enterococcal strains from different niches poses a threat to public health.

1. Introduction. 2. Hospital environment. 3. Farm animals. 4. Food. 5. Household pets. 6. Summary

Streszczenie: Lekooporne bakterie z rodzaju Enterococcus zaliczane są obecnie do jednych z najważniejszych patogenów odpowiedzialnych za zakażenia związane z opieką zdrowotną. Lekooporność tych bakterii narastała począwszy od lat 80. XX wieku, aby doprowadzić obecnie do ich wielolekooporności. Do tego stanu przyczyniła się presja selekcyjna występująca przede wszystkim w środowisku szpitalnym. Zaś w środowisku pozaszpitalnym presję selekcyjną stanowiło stosowanie antybiotyków jako promotorów wzrostu przy hodowli zwierząt, a także w produkcji żywności. Rezerwuarem lekoopornych szczepów enterokoków są również zwierzęta towarzyszące człowiekowi. Wymiana genów oporności pomiędzy szczepami enterokoków z różnych nisz stwarza zagrożenie dla zdrowia publicznego.

1. Wprowadzenie. 2. Środowisko szpitalne. 3. Zwierzęta hodowlane. 4. Żywność. 5. Zwierzęta towarzyszące człowiekowi. 6. Podsumowanie

TICK-BORNE PATHOGENS IN INDIVIDUALS WITH HUMAN IMMUNODEFICIENCY VIRUS TYPE 1 (HIV-1) INFECTION

Patogeny przenoszone przez kleszcze u osób zakażonych wirusem niedoboru odporności (HIV-1)
Renata Welc-Falęciak, Małgorzata Bednarska, Magdalena Szatan, Agnieszka Pawełczyk

DOWNLOAD PDF FILE

Abstract: The studies on the occurrence and diversity of tick-borne infections in HIV-infected individuals have been few, and the subject has been relatively neglected when compared with other infections associated with HIV. Non-specific symptoms of tick-borne diseases pose a challenge in clinical care and may lead to misdiagnosis, especially in HIV-positive patients, who often experience many non-specific clinical symptoms. Additionally, in immunocompromised patients, a significant delay of antibody production may occur, and the results of a serological test may be misinterpreted. This review focuses on the most common tick-borne infections in HIV-positive patients in Europe.

1. Introduction. 2. Ticks as vectors. 3. Babesiosis. 3.1. Diagnostics and treatment. 4. Lyme borreliosis. 4.1. Diagnostics and treatment. 5. Rickettsiosis. 5.1. Diagnostics and treatment. 6. Conclusions

 

Streszczenie: Badania dotyczące występowania i różnorodności patogenów przenoszone przez kleszcze u osób zakażonych wirusem HIV są nieliczne w porównaniu z innymi infekcjami towarzyszącymi zakażeniom HIV. Nieswoiste symptomy chorób odkleszczowych stanowią wyzwanie w opiece klinicznej i mogą prowadzić do błędnej diagnozy, szczególnie u pacjentów zakażonych wirusem HIV, u których często występuje jednocześnie wiele, mało specyficznych objawów klinicznych. Dodatkowo u pacjentów z obniżoną odpornością może wystąpić znaczne opóźnienie wytwarzania przeciwciał, przez co wyniki testów serologicznych mogą być błędnie interpretowane. Niniejszy przegląd koncentruje się na najczęstszych infekcjach przenoszonych przez kleszcze u pacjentów zakażonych wirusem HIV w Europie.

1. Wprowadzenie. 2. Kleszcze jako wektory. 3. Babeszjoza. 3.1. Diagnostyka i leczenie. 4. Borelioza z Lyme. 4.1. Diagnostyka i leczenie. 5. Riketsjozy. 5.1. Diagnostyka i leczenie. 6. Podsumowanie

THE ROLE OF CAMPYLOBACTER JEJUNI INFECTION IN THE DEVELOPMENT OF GUILLAIN-BARRÉ SYNDROME

Rola zakażenia Campylobacter jejuni w rozwoju Zespołu Guillaina-Barrégo
Maria Walencka, Agnieszka Matusiak, Magdalena Chmiela

DOWNLOAD PDF FILE

Abstract: Campylobacter spp. are Gram-negative, spiral, thermophilic, motile bacteria, which require microaerophilic environment for growth. They have restricted carbohydrate catabolism, but have well-developed mechanism of acquiring micronutrients instead. A common problem, especially in developing countries, is campylobacteriosis, mostly caused by Campylobacter jejuni. The major reason of this disease is the increasing resistance of these bacteria to commonly used antibiotics. The most frequent source of infection is poorly cooked poultry meat. Despite numerous cases of campylobacteriosis, its pathogenesis is not fully understood. However, the role of bacterial motility, adhesion, ability to invade hosts intestinal epithelial cells and secretion of toxins have been found significant. In addition to developing gastrointestinal infections, C. jejuni is firmly established as a causative agent of Guillain-Barré Syndrome, which is an autoimmune-mediated demyelinating polyneuropathy of peripheral nerves. Molecular mimicry between bacterial surface structures and hosts gangliosides is responsible for the development of this disease. The serious local and systemic consequences of C. jejuni infections are the reason for monitoring the microbial purity of food, especially meat and drinking water, for C. jejuni contamination. necessitating also new approaches to contamination prevention or minimization.

1. Introduction. 2. Colonization and transmission pathways of Campylobacter spp. 3. The pathogenesis of Campylobacter spp. 3.1. Virulence factors. 4. Systemic consequences of Campylobacter spp. infections in humans. 4.1. Role of C. jejuni infection in demyelination of peripheral nerves. 4.2. Antigenic mimicry between host gangliozydes and C. jejuni. 4.3. Role of cytokines in the development of GBS. 4.4. Strategies in Guillain-Barré Syndrome therapy. 5. Summary

Streszczenie: Rodzaj Campylobacter spp. obejmuje Gram-ujemne, spiralne, termofilne, zdolne do ruchu bakterie, które do wzrostu wymagają mikroaerofilnego środowiska. Posiadają ograniczony katabolizm węglowodanów, mają natomiast dobrze rozwinięty mechanizm pozyskiwania mikroelementów. Wykazują oporność na wiele powszechnie stosowanych antybiotyków. Znaczącym problemem, szczególnie w krajach o niskim statusie socjalno-ekonomicznym, są kampylobakteriozy wywoływane najczęściej przez szczepy Campylobacter jejuni, których głównym źródłem jest źle przygotowane mięso drobiowe, a także zanieczyszczona tymi bakteriami woda pitna. Mimo licznych przypadków zachorowań, patogeneza chorób wywoływanych przez te drobnoustroje nie jest dobrze poznana. Istotne w tym procesie są: ruchliwość bakterii, zdolność do adhezji i wnikania do komórek nabłonkowych jelita gospodarza oraz wydzielanie toksyn. Oprócz typowych ostrych zakażeń przewodu pokarmowego, C. jejuni jest czynnikiem etiologicznym demielinizacyjnej polineuropatii nerwów obwodowych o podłożu autoimmunizacyjnym pod nazwą Zespół Gullaina-Barrégo (GBS), której często towarzyszy niewydolność oddechowa. Przyczyną choroby spowodowanej wcześniejszą infekcją C. jejuni jest mimikra molekularna pomiędzy strukturami ściany komórkowej tych bakterii i gangliozydami komórek nerwowych gospodarza. Strategie leczenia GBS obejmują wymianę osocza lub dożylne podanie preparatu immunoglobulinowego IVIg, celem zminimalizowania patologicznej reakcji zapalnej powodującej uszkodzenie włókien nerwowych. Poważne zagrożenia zdrowotne wynikające z zakażeń C. jejuni stanowią przesłankę do monitorowania czystości mikrobiologicznej żywności i wody pitnej, przebiegu procesów produkcji mięsa drobiowego, a także do rozwoju metod zapobiegania lub minimalizowania jego skażenia.

1. Wstęp. 2. Rezerwuary i drogi transmisji Campylobacter spp. 3. Patogeneza zakażeń Campylobacter spp. 3.1. Czynniki wirulencji. 4. Obwodowe konsekwencje zakażeń Campylobacter spp. u ludzi. 4.1. Rola zakażenia C. jejuni w inicjowaniu demielinizacji nerwów obwodowych. 4.2. Mimikra antygenowa pomiędzy gangliozydami gospodarza i C. jejuni. 4.3. Udział cytokin w rozwoju GBS. 4.4. Strategie leczenia Zespołu Guillaina-Barrégo. 5. Podsumowanie

CURRENT CHALLENGES OF VETERINARY MICROBIOLOGICAL DIAGNOSTICS CONCERNING THE SUSCEPTIBILITY OF STAPHYLOCOCCI TO ANTIBIOTICS

Aktualne wyzwania weterynaryjnej diagnostyki mikrobiologicznej dotyczącej oznaczania lekowrażliwości gronkowców
Magdalena Kizerwetter-Świda, Dorota Chrobak-Chmiel, Magdalena Rzewuska

DOWNLOAD PDF FILE

Abstract: Staphylococci belong to bacteria often isolated from clinical material obtained from animals. Unlike in human medicine, in veterinary, different species of coagulase-positive staphylococci are isolated from clinical specimens, and except Staphylococcus aureus, Staphylococcus pseudintermedius, and other species are also often recognized. Recently, the taxonomy of staphylococci has been updated, therefore, now it is necessary to recognize the new species as well. Currently, coagulase-negative staphylococci are considered an important group of opportunistic pathogens. The accurate identification of species within the genus Staphylococcus is important because, according to the EUCAST and CLSI recommendations, the interpretation of the results of susceptibility testing for S. aureus and coagulase-negative staphylococci is different. Furthermore, the resistance to methicillin in S. aureus strains is detected using a cefoxitin disk, whereas in the case of S. pseudintermedius – using an oxacillin disk. An important problem for veterinary microbiological laboratories is a limited number of unified guidelines on methodology and guidelines specifying the interpretation of the results of antibiotic susceptibility testing. The lack of available recommendations for some antibiotics testing results in the fact that veterinary laboratories often use the guidelines established for human pathogens. There is an urgent necessity for harmonization of methods and to develop guidelines for the interpretation of results of susceptibility testing for different bacteria, including various species of staphylococci from the individual animal host.

1. Introduction. 2. Problems with the identification of staphylococci isolated from animals. 3. Determination of susceptibility of staphylococci – traditional methods. 4. Alternative methods for determining the susceptibility of staphylococci. 5. Detection of staphylococcal resistance to methicillin. 6. Interpretation of the results of the susceptibility testing of veterinary pathogens. 7. Prevention of the antimicrobial resistance. 8. Summary

Streszczenie: Gronkowce należą do bakterii często izolowanych z materiału klinicznego pobieranego od zwierząt. W weterynarii z próbek klinicznych oprócz Staphylococcus aureus izolowane są także inne gatunki gronkowców koagulazo-dodatnich. Ponadto, coraz częściej rozpoznawane są także gronkowce koagulazo-ujemne. Taksonomia rodzaju Staphylococcus ulegała ostatnio aktualizacji, wyodrębniono kilka nowych gatunków, które mogą również występować u zwierząt. Powoduje to pewne trudności w precyzyjnej identyfikacji gronkowców. Dokładna identyfikacja gatunków z rodzaju Staphylococcus jest niezwykle istotna, ponieważ, zgodnie z zaleceniami EUCAST i CLSI, interpretacja wyników badań lekowrażliwości S. aureus i gronkowców koagulazo-ujemnych jest różna. Ponadto oporność na metycylinę wśród szczepów S. aureus wykrywa się przy pomocy krążków z cefoksytyną, natomiast w przypadku Staphylococcu pseudintermedius – z użyciem oksacyliny. Ważnym problemem weterynaryjnych laboratoriów mikrobiologicznych jest ograniczona liczba ujednoliconych wytycznych dotyczących metodologii badań oraz wytycznych określających interpretację wyników oznaczania wrażliwości na antybiotyki. Wytyczne takie powinny dotyczyć różnych gatunków bakterii, w tym także gronkowców, izolowanych od różnych gatunków zwierząt. Aktualne wytyczne CLSI z roku 2015 zwierają takie zalecenia, choć w organicznym zakresie. Rekomendacje opracowane przez EUCAST są przeznaczone dla mikroorganizmów izolowanych od ludzi i nie powinny być stosowane przez laboratoriach weterynaryjnych. Ponadto dostępne zalecenia nie uwzględniają nowych gatunków gronkowców. Istniej pilna potrzeba harmonizacji metod stosowanych w weterynaryjnych laboratoriach mikrobiologicznych oraz opracowania wytycznych dotyczących interpretacji wyników oznaczania lekowrażliwości dla różnych bakterii, w tym różnych gatunków gronkowców izolowanych od poszczególnych gatunków zwierząt.

1. Wstęp. 2. Trudności w identyfikacji gronkowców izolowanych od zwierząt. 3. Oznaczanie lekowrażliwości gronkowców – metody tradycyjne. 4. Alternatywne metody określania lekowrażliwości gronkowców. 5. Wykrywanie oporności gronkowców na metycylinę. 6. Interpretacja wyników badania lekowrażliwości patogenów weterynaryjnych. 7. Przeciwdziałanie narastaniu oporności drobnoustrojów na antybiotyki. 8. Podsumowanie