Streszczenie: Zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) jest heterogennym zespołem charakteryzującym się wzrostem liczby i/lub obecnością nietypowych bakterii w jelicie cienkim. Na złożoną etiologię SIBO składają się zaburzenia ochronnych mechanizmów przeciwbakteryjnych jak zmniejszona kwaśność soku żołądkowego, zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki, zespoły niedoboru odporności oraz nieprawidłowości anatomiczne jak niedrożność jelita cienkiego, uchyłki, przetoki, chirurgiczna ślepa pętla, wcześniejsze resekcje krętniczo-kątnicze oraz zaburzenia ruchliwości. Objawy kliniczne SIBO mogą być niespecyficzne. Najczęściej występuje niestrawność, biegunka, wzdęcia, dyskomfort w jamie brzusznej. Czasem SIBO może powodować zaburzenia wchłaniania, poważne
niedożywienie i zespoły niedoborów. Złotym standardem w diagnozowaniu SIBO jest nadal badanie mikrobiologiczne aspiratów jelita czczego. Do diagnostyki SIBO najczęściej stosuje się nieinwazyjne wodorowe testy oddechowe. Terapia SIBO musi być złożona i powinna obejmować leczenie choroby podstawowej, wsparcie żywieniowe i cykliczne stosowanie antybiotyków selektywnych dla przewodu pokarmowego. Rokowanie jest zwykle poważne, determinowane głównie przez chorobę podstawową, która doprowadziła do SIBO.
1. Wprowadzenie. 2. Ekosystem układu pokarmowego. 3. Patogeneza SIBO. 4. Patomechanizm. 5. Objawy. 6. Diagnostyka. 7. Leczenie. 8. Dieta w SIBO. 9. Podsumowanie
Abstract: Small intestinal bacterial overgrowth syndrome (SIBO) is a heterogeneous syndrome characterized by an increase in the number and/or presence of atypical bacteria in the small intestine. Aetiology of SIBO is usually complex, associated with disorders of protective antibacterial mechanisms such as achlorhydria, pancreatic exocrine insufficiency, immunodeficiency syndromes and anatomical abnormalities such as small intestinal obstruction, diverticula, fistulae, surgical blind loop, previous ileo-caecal resections and motility disorders. Clinical signs of SIBO may be non-specific. Most often there is dyspepsia, diarrhoea, bloating and abdominal discomfort. SIBO can
sometimes lead to malebsorption, severe malenutrition and/or other syndromes associated with nutritional deficiency. The gold standard for diagnosing SIBO is still microbial investigation of jejunal aspirates. Non-invasive hydrogen breath tests are most commonly used for diagnosis of SIBO. Therapy for SIBO must be complex. It should include treatment of the underlying disease, nutritional support and cyclical gastro-intestinal selective antibiotics. Prognosis is usually serious, determined mostly by the underlying disease that led to SIBO.
1. Introduction. 2. Digestive tract ecosystem. 3. Pathogenesis of SIBO. 4. Pathomechanism. 5. Symptoms. 6. Diagnostics. 7. Treatment. 8. Diet in SIBO. 9. Summary
