All posts by Postępy Mikrobiologii

DEZYNFEKCJA PRZECIWWIRUSOWA W OBSZARZE MEDYCZNYM

ANTIVIRAL DISINFECTION IN THE MEDICAL AREA
Agnieszka Trzcińska

Streszczenie: Zakażenia szpitalne (Hospital-Acquired Infections – HAI) stanowią poważny problem zdrowia publicznego. Problem ten dotyka setki milionów ludzi każdego roku i często prowadzi do wielu poważnych komplikacji zdrowotnych. Proces dezynfekcji, który jest podstawą zabiegów sanitarnych i higienicznych w placówkach medycznych, takich jak szpitale, przychodnie, gabinety stomatologiczne itp. jest ważnym elementem zapobiegania i zwalczania zakażeń wirusowych. Dezynfekcja jest złożonym procesem, na skuteczność którego ma wpływ wiele czynników. Środek dezynfekcyjny oprócz tego, że wymaga odpowiedniego stosowania, musi również spełniać pewne kryteria, w tym szeroki zakres aktywności biobójczej potwierdzony przez dobrze znane i dobrze zaprojektowane metody badawcze.

1. Wprowadzenie. 2. Dezynfekcja. 3. Skuteczność procesu dezynfekcji. 4. Wymagania stawiane środkom dezynfekcyjnym. 5. Badanie aktywności wirusobójczej środków dezynfekcyjnych. 6. Dezynfekcja przeciwwirusowa – aspekty praktyczne

Abstract: Hospital-acquired infections (HAIs) are a serious public health problem. This problem affects hundreds of millions of people every year, leading to many serious health complications. Disinfection is an important element in the prevention and control of viral infections, which is the basis of sanitation and hygiene processes in medical facilities such as hospitals, outpatient clinics, dental offices, etc. The disinfection is a complex process, the efficacy of which is influenced by many factors. The disinfectant, apart from the fact that it requires competent and proper use, also has to meet certain criteria, including the wide range of biocidal activity confirmed by well-known and well-designed research methods.

1. Introduction. 2. Disinfection. 3. The effectiveness of the disinfection process. 4. Requirements for disinfectants. 5. Testing of virucidal activity of disinfectants. 6. Antiviral disinfection – practical aspects

Dalsze zmiany w redakcji



Z dużą satysfakcją ogłaszamy zakończenie kolejnego etapu rozwoju naszego kwartalnika. Wraz z początkiem bieżącego roku rozpoczęliśmy współpracę ze zlokalizowanym w Nowym Jorku wydawnictwem Exeley, które będzie publikowało nasze czasopismo na swoim portalu. W tym roku będziemy kontynuować projekt tłumaczenia publikacji na wersje anglojęzyczne, ponadto spodziewamy się większej liczby artykułów już napisanych w języku angielskim, w tym od Autorów spoza naszego kraju, w związku z czym w dalszym ciągu powiększamy kolegium redakcyjne naszego kwartalnika.

Mamy dużą przyjemność przedstawić nowych członków Redakcji:

(more…)

NON-ANTIBIOTIC USE OF ANTIBIOTICS

NIEANTYBIOTYKOWE ZASTOSOWANIA ANTYBIOTYKÓW
Maciej Danielewski, Dorota Ksiądzyna, Adam Szeląg

DOWNLOAD PDF FILE

Abstract: Antibiotics are widely used medicines in the treatment of infectious diseases. However, some of them show also non-antibiotic properties, which are increasingly used in the treatment of non-infectious diseases. The authors of this publication believe that this is one of the reasons behind antibiotic dissemination in the environment and, ipso facto, behind the increasing risk of bacterial resistance. It is worth remembering that, along with the progress in science and better knowledge of the new properties of antibiotics, every extension of indications for antimicrobial agents may restrict their primary indications. Progress in science does not always mean progress in therapy. In fact, it may sometimes have an opposite effect and we should be able to assess the benefit/risk ratio. The aim of this study was to present other than antibacterial properties of antibiotics which currently are or may be used in the future in the treatment of noninfectious diseases, as well as to assess the long-term effects of extending the indications for medicines commonly used in the treatment of infectious diseases. To the best of the authors’ knowledge, such attempt has not been made so far, therefore authors decided to review the most important, useful or promising reports on non-antibiotic use of antibiotics. The article summarizes the latest data on prokinetic action of erythromycin, anti-inflammatory and immunomodulatory action of azithromycine, potential use of doxycycline as an anticancer and anti-inflammatory agent, and also anti-inflammatory, neuroprotective, antioxidant and antiapoptotic properties of minocycline. Futhermore, the basics of demeclocycline application in the treatment of inappropriate antidiuretic hormone hypesecretion syndrome and rifaximin use as an anti-inflammatory and eubiotic agent are presented. Neuroprotective action of ceftriaxone and anti-inflammatory and immunostimulatory action of fusafungine were also described.

1. Introduction – antibiotics as potentially effective agents in the therapy of non-infectious diseases. 2. Erythromycine – prokinetic action. 3. Azithromycine – anti-inflammatory and immunomodulatory action. 4. Doxycycline – anticancer and anti-inflammatory action. 5. Minocycline – anti-inflammatory, neuroprotective, antioxidant and antiapoptotic action. 6. Demeclocycline – inhibition of the antiantidiuretic hormone action. 7. Rifaximin – anti-inflammatory action / eubiotic. 8. Ceftriaxone – neuroprotective action. 9. Fusafungine – anti-inflammatory and immunostimulatory action. 10. Summary

Streszczenie: Antybiotyki są szeroko stosowaną grupą leków w terapii chorób zakaźnych. Niektóre z antybiotyków posiadają właściwości inne niż przeciwdrobnoustrojowe, które coraz częściej są wykorzystywane w leczeniu chorób nieinfekcyjnych. Autorzy uważają, że jest to jedna z przyczyn rozpowszechniania się antybiotyków w środowisku i tym samym zwiększania się ryzyka powstawania oporności. Trzeba pamiętać, że wraz z postępem w nauce i poznawaniem nowych właściwości antybiotyków, każde rozszerzenie wskazań dla leków przeciwbakteryjnych może spowodować powstanie ograniczeń w pierwotnych wskazaniach. Nie zawsze postęp w nauce oznacza postęp w terapii. Czasami może być odwrotnie i należy umieć ocenić bilans zysków i ewentualnych strat. Celem niniejszego opracowania było przedstawienie właściwości antybiotyków innych niż przeciwbakteryjne, które są lub mogą być wykorzystane w terapii chorób nieinfekcyjnych, także po to, aby można było ocenić odległe skutki rozszerzenia wskazań dla leków stosowanych na co dzień w terapii chorób infekcyjnych. Ponieważ tego typu tematyka w sposób zbiorczy nie była dotąd szeroko podejmowana, autorzy postanowili zebrać i podsumować w jednym opracowaniu najważniejsze i najczęściej wykorzystywane oraz najbardziej obiecujące doniesienia dotyczące nieantybiotykowych zastosowań antybiotyków. Niniejsza praca przedstawia najnowsze dane dotyczące prokinetycznego działania erytromycyny, przeciwzapalnego i immunomodulującego działania azytromycyny, potencjalne zastosowanie doksycykliny jako środka przeciwnowotworowego i przeciwzapalnego, a także przeciwzapalne, neuroprotekcyjne, antyoksydacyjne i antyapoptotyczne właściwości minocykliny. Scharakteryzowano również podstawy wykorzystania demeklocykliny w leczeniu zespołu niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego, a także rifaksyminy jako leku o działaniu przeciwzapalnym i eubiotycznym. Opisano ponadto neuroprotekcyjne działanie ceftriaksonu oraz przeciwzapalne i immunostymulujące właściwości fusafunginy.

1. Wprowadzenie – antybiotyki jako potencjalnie skuteczne leki w terapii chorób nieinfekcyjnych. 2. Erytromycyna – działanie prokinetyczne. 3. Azytromycyna – działanie przeciwzapalne i immunomodulujące. 4. Doksycyklina – działanie przeciwnowotworowe i przeciwzapalne. 5. Minocyklina – działanie przeciwzapalne, neuroprotekcyjne, antyoksydacyjne i antyapoptotyczne. 6. Demeklocyklina – działanie antagonistyczne do hormonu antydiuretycznego. 7. Rifaksymina – działanie przeciwzapalne/eubiotyk. 8. Ceftriakson – działanie neuroprotekcyjne. 9. Fusafungina – działanie przeciwzapalne i immunostymulujące. 10. Podsumowanie

VACCINES AGAINST ROTAVIRUS INFECTION

SZCZEPIONKI PRZECIW ZAKAŻENIOM ROTAWIRUSOWYM
Marta Prygiel, Klaudia Brodzik, Aldona Wiatrzyk, Małgorzata Główka, Katarzyna Woźnica, Karol Wdowiak, Urszula Czajka, Aleksandra A. Zasada

DOWNLOAD PDF FILE

Abstract: Rotavirus infections are a leading cause of severe gastroenteritis in children under five years of age. Before introduction of vaccination for rotavirus 100–150 million cases of the infections were recorded globally with 500000 of deaths. The first rotavirus vaccines were designed in 1980s. In 2007 two oral rotavirus vaccines containing live attenuated strains were registered in Europe: the monovalent vaccine. Rotarix (RV1) and the pentavalent vaccine Rotateq (RV5). The vaccines are available all over the world.
After introduction of rotavirus vaccination the number of infections decreased significantly and the number of deaths due to rotavirus gastroenteritis in children decreased over 50% globally. However, despite of confirmed safety and effectiveness of the RV1 and RV5 vaccines fear of vaccination against rotavirus infection still exists. It can be related to a bad reputation of the previous rotavirus vaccines that were withdrawn from the market or were never introduced to the market due to unsatisfied clinical tests.

1. Molecular characteristic of rotaviruses. 2. Pathogenesis of rotavirus infection. 3. Studies on rotavirus vaccines. 4. Epidemiology of rotavirus infection. 5. Herd immunity. 6. Fear of vaccination against rotavirus infection 7. Summary

Streszczenie: Zakażenia rotawirusowe są najczęstszą przyczyną ostrych biegunek u dzieci poniżej 5 roku życia. Przed wprowadzeniem szczepień przeciwko rotawirusom na świecie dochodziło rocznie do 100–150 mln zachorowań, z czego około 500 tys. kończyło się zgonem. Pierwsze szczepionki przeciw infekcjom rotawirusowym powstały w latach 80. XXwieku. Natomiast w 2007 r. w Europie zostały zarejestrowane dwie doustne szczepionki zawierające żywe atenuowane szczepy rotawirusów: monowalentna szczepionka Rotarix (RV1) i pentawalentna szczepionka Rotateq (RV5). Szczepionki te są dostępne na całym świecie.
Po wprowadzeniu szczepień przeciw rotawirusom liczba zakażeń znacząco się zmniejszyła, a liczba zgonów dzieci z powodu tych zakażeń spadła o ponad połowę. Pomimo potwierdzonego bezpieczeństwa i skuteczności dostępnych szczepionek wciąż pojawiają się obawy związane z ich stosowaniem, które wynikają m.in. zce „złej sławy” szczepionek opracowywanych przed laty (wycofanych lub w ogóle nie wprowadzonych na rynek), które wiązały się z występowaniem niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz stosunkowo niską skutecznością.

1. Charakterystyka molekularna rotawirusów. 2. Patogeneza zakażeń rotawirusowych. 3. Badania nad szczepionkami przeciw rotawirusom. 4. Epidemiologia zakażeń rotawirusowych. 5. Odporność zbiorowiskowa. 6. Obawy wobec stosowania szczepionek przeciw zakażeniom rotawirusowym. 7. Podsumowanie