Browsing tag: wirulencja

CRONOBACTER SPP. – POWAŻNE ZAGROŻENIE W ŻYWNOŚCI DLA NIEMOWLĄT

Cronobacter spp. – the serious risk in a baby food
M. Gemba, E. Rosiak, D. Kołożyn-Krajewska

PDF

Streszczenie: Cronobacter spp. uznawane są za oportunistyczne patogeny we wszystkich grupach wiekowych, szczególnie u wcześniaków, niemowląt z niską masą urodzeniową, osób w wieku podeszłym i osób z obniżoną odpornością. Obecnie rodzaj Cronobacter obejmuje siedem gatunków: C. sakazakii, C. malonaticus, C. turicensis, C. muytjesii, C. universalis, C. dublinensis i C. condimenti. Trzy pierwsze gatunki Cronobacter zostały skojarzone z infekcjami klinicznymi noworodków i wcześniaków. Zakażenia bakteriami Cronobacter mogą powodować zapalenie komórek nerwowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, tworzyć ropnie i torbiele mózgu prowadzące do wodogłowia oraz martwicze zapalenie jelit. Chociaż zakażenia wywołane przez Cronobacter spp. są rzadkie to współczynnik śmiertelności jest bardzo wysoki, jak również koszty związane z długoterminowym leczeniem powikłań po infekcji. Cronobacter spp. dzięki produkcji otoczek i biofilmu, termotoleracyjności jest odporny na wysuszenie i wykazuje przeżywalność w mieszankach mlekozastępczych i innych produktach o niskiej aktywności wody. Cronobacter spp. izolowano z warzyw, zbóż, płatków, ziemniaków, przypraw, mięsa, ryb, sera, tofu, ryżu, makaronu, czekolady, herbaty oraz z powierzchni abiotycznych w środowisku szpitalnym, z przedmiotów i sprzętu medycznego Na podstawie Rozporządzenia (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005, z późniejszymi zmianami, Cronobacter spp. powinien być nieobecny w trzydziestu 10 g próbkach preparatów w proszku do początkowego żywienia niemowląt i żywności dietetycznej w proszku specjalnego przeznaczenia medycznego, przeznaczonego dla niemowląt w wieku do 6 miesięcy. W pracy podjęto temat oceny występowania zagrożenia powodowanego przez bakterie Cronobacter w żywności w świetle obowiązujących wymagań.
1. Wprowadzenie. 2. Objawy i chorobotwórczość Cronobacter spp. 3. Wymagania przepisów prawa. 4. Mechanizmy wirulencji Crono-bacter spp. 5. Taksonomia Cronobacter spp. 6. Występowanie Cronobacter spp. w żywności. 7. Oporność Cronobacter spp. na warunki stresowe. 8. Tworzenie biofilmu przez bakterie z rodzaju Cronobacter. 9. Wykrywanie i oznaczanie liczby Cronobacter spp. 10. Antybiotykooporność Cronobacter spp. 11. Podsumowanie

 

Abstract: Cronobacter spp. are considered opportunistic pathogens in all age groups, especially in premature babies, children with low birth weight, the elderly and immunocompromised people. Currently, the genus Cronobacter includes seven species: C. sakazakii, C. malonaticus, C. turicensis, C. muytjesii, C. universalis, C. dublinensis and C. condimenti. The first three species of Cronobacter have been associated with clinical infections of newborns and premature babies. Cronobacter bacterial infections can cause neuritis, encephalomyelitis, the formation of abscesses and cysts of the brain leading to hydrocephalus and necrotizing enterocolitis. Often infected with Cronobacter spp. are rare, the mortality rate is very high, as well as the costs associated with temporarily treating post-infection complications. Cronobacter spp. due to the production of capsule and biofilm, high thermotolerance is resistant to drying and survival loads in milk replacers and other products with water activity. Cronobacter spp. isolated from milk replacers used for the initial feeding of infants, with vegetables, cereals, potatoes, spices, meat, fish, cheese, tofu, rice, pasta, chocolate, tea and abiotic surfaces in a hospital, with medical products and equipment. Under the Regulation (EC) No 2073/2005 of 15 November 2005, Cronobacter spp. should be absent in thirty 10 g samples of infant formulas and infant dietetic powders intended for infants up to 6 months old. The subject of the study is the assessment of the occurrence the hazard caused by Cronobacter in food in the light of applicable requirements.
1. Introduction. 2. Symptoms and pathogenicity Cronobacter spp. 3. Legal requirements. 4. Virulence mechanism Cronobacter spp. 5. Taxonomy Cronobacter spp. 6. Occurrence Cronobacter spp. in food. 7. Resistance Cronobacter spp. to stress conditions. 8. Biofilm formation by bacteria genus Cronobacter. 9. Detection and determination of numbers Cronobacter spp. 10. Antibiotic resistance Cronobacter spp. 11. Summary

ROLA PROTEAZY ASPARTYLOWEJ W WIRULENCJI CANDIDA ALBICANS CZĘŚĆ I. SPECYFICZNOŚĆ SUBSTRATOWA PROTEAZY ASPARTYLOWEJ A PATOGENEZA ZAKAŻEŃ CANDIDA ALBICANS

Role of aspartic proteinases in Candida albicans virulence. Part I. Substrate specificity of aspartic proteinases and Candida albicans pathogenesis
M. Staniszewska, M. Bondaryk, K. Siennicka, J. Piłat, M. Schaller, W. Kurzątkowski

1. Wstęp. 1.1. Candida albicans – patogen oportunistyczny. 1.2. Kandydozy. 2. Zewnątrzkomórkowe enzymy a wirulencja C. albicans. 3. Produkcja proteazy aspartylowej przez morfotypy C. albicans. 4. Podsumowanie

Abstract: Candida albicans resides mainly as a harmless commensal in the gastrointestinal tract, vagina and some cutaneous areas of humans. However, in individuals who are immunocompromised or debilitated in some other way, C. albicans is responsible for superficialy-localized or systemic infections. Candida albicans produces a large family of secreted aspartyl proteinases (Saps) which are key virulence factors in C. albicans pathogenesis. Saps contribute to infection by degrading tissue barriers and destroying host defense molecules. The secretion of Saps varies depending on the C. albicans’morphologies, the site and stage of infection, and the nature of the host response. This review the focuses on characteristics and function of the members of aspartyl proteinases, which have been studied in more detail. It should be noted that the discrepancies in individual Sap’s role in the virulence of C. albicans may result from differences in the sensitivity of methods used, or differences in infection models and stage of the epithelial cells, or variability among C. albicans strains.

1. Introduction. 1.1. Candida albicans as a commensal and as a pathogen. 1.2. Candidiasis. 2. Extracellular enzymes and C. albicans virulence. 3. Candida albicans aspartic proteinases. 4. Summary

ROLA PROTEAZY ASPARTYLOWEJ W WIRULENCJI CANDIDA ALBICANS CZĘŚĆ II: EKSPRESJA SAP1-10 PROTEAZY ASPARTYLOWEJ PODCZAS ZAKAŻEŃ CANDIDA ALBICANS IN VIVO

Role of aspartic proteinases in Candida albicans virulence. Part II: Expression of SAP1-10 aspartic proteinase during Candida albicans infections in vivo
M. Staniszewska, M. Bondaryk, K. Siennicka, J. Piłat, M. Schaller, W. Kurzątkowski

1. Ekspresja genów proteazy aspartylowej podczas zakażeń Candida albicans in vivo. 2. Ekspresja genów proteazy aspartylowej u innych gatunków z rodzaju Candida. 3. Inhibitory proteazy aspartylowej. 4. Podsumowanie

Abstract: Candida albicans is an opportunistic fungal pathogen known to produce several secreted hydrolytic enzymes, among which aspartic proteinases are considered to be a key virulence factor in pathogenesis. During last decade, Saps have been extensively studied in several in vivo studies based on human samples and animal models. It has been demonstrated that SAP5 and SAP9 are the most highly expressed proteinase genes in vivo. Despite many studies, very little is known about SAP7 and SAP8 role in C. albicans pathogenesis. Moreover, this review presents Sap regulation by nutritional supplementation and environmental factors, i.e. temperature, pH and the growth phase of C. albicans cells. In addition, Saps presence is discussed in Candida tropicalis as well as Candida parapsilosis and Candida guilliermondii as contribution of these non-albicans Candida strains in clinical infections is gradually increasing. Furthermore, the review underscores the need for studies using Sap enzymes as a potential drug-target due to their key role in virulence of Candida spp. The studies using the classical aspartic PI pepstatin A and HIV PIs provided evidence for the contribution of Sap to C. albicans virulence. Therefore, more conclusive studies concerning the 10 SAP gene expression and their regulation during infective process, association of Saps production with other virulence processes of C. albicans and Saps immune response in animal and human infection still have to be conducted.

1. Aspartic proteinase genes expression during Candida albicans infections in vivo. 2. Other non-albicans species that produce aspartic proteinases. 3. Aspartic proteinase inhibitors 4. Summary

Mechanizmy wirulencji paciorkowców β-hemolizujących

Virulence mechanisms factors and pathogenic of β-hemolytic streptococci
K. Obszańska, I. Kern-Zdanowicz, I. Sitkiewicz

1. Wstęp. 2. Paciorkowce grupy A (GAS). 3. Charakterystyka paciorkowców grupy B. 3.1. Czynniki wirulencji GBS. 4. Charakterystyka grup C i G. 4.1. Czynniki wirulencji GCS/GGS. 5. Charakterystyka grupy anginosus. 6. Podsumowanie

Abstract: Streptococcus is a highly diverse genus of gram positive bacteria. They can be divided into different groups based on their phenotypic properties. Usually criteria include hemolysis (α, β or γ) or type of surface carbohydrate (Lancefield antigen). Classification often includes phylogenetic groups (divisions) such as pyogenic, anginosus (milleri), mitis/oralis, salivarius and bovis. β-hemolytic streptococci are usually classified as pyogenic and anginosus groups, while others (with α-hemolysis) are commonly called viridans streptococci.
Among over 40 streptococcal species, several cause infections in humans and animals. For several species changes of host range and severity of infections were observed. Over the last four decades multiple virulence factors produced by pathogenic streptococci responsible for infection dynamics were identified and characterized.

1. Introduction. 2. Group A streptococci. 3. The characteristis of group B streptococci. 3.1. GBS virulence factors. 4. The characteristis of group C and G. 4.1. Virulence factors of GCS/GBS. 5. Characteristis anginosus group. 6. Summary

Moraxella catarrhalis – patogen górnych dróg oddechowych

Moraxella catarrhalis – a respiratory tract pathogen
K. Król-Turmińska, A. Olender

1. Wstęp. 2. Taksonomia. 3. Identyfikacja i hodowla. 4. Znaczenie kliniczne. 4.1. Zakażenia dzieci. 4.1.1. Ostre zapalenie ucha środkowego. 4.1.2. Zapalenie zatok. 4.1.3. Zapalenie płuc. 4.2. Zakażenia dorosłych. 4.2.1. Zapalenie krtani. 4.2.2. Zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. 4.2.3. Zapalenie płuc. 4.3. Zakażenia szpitalne. 4.4. Kolonizacja. 5. Mechanizmy patogenezy i czynniki wirulencji. 5.1. Adhezja. 5.2. Inwazja. 5.3. Tworzenie biofilmu. 5.4. Oporność na działanie dopełniacza 6. Lekooporność. 7. Potencjalna możliwość stosowania szczepień. 8. Podsumowanie

Abstract: Moraxella catarrhalis is an important, exclusively human respiratory tract pathogen. For many years, M. catarrhalis was considered a harmless commensal of the human upper respiratory tract. M. catarrhalis is an emerging pathogen responsible for acute otitis media in children, and also for recurrent and persistent respiratory tract infections in patients suffering from chronic obstructive pulmonary disease. The prevalence of colonization of the upper respiratory tract is high in children, and the risk factors are as follows: a large concentration of people, low social status, and genetic predisposition. M. catarrhalis resembles commensal Neisseria species in culture, and thus, may be overlooked in samples from the human respiratory tract. The bacteria is highly susceptible to most of the antibiotics commonly used in the treatment of respiratory infections, although inherent resistance to penicillin, vancomycin, trimethoprim, and clindamycin has been documented. The major virulence factors are numerous adhesins, invasion abilities, complement resistance and biofilm formation. The recent works have elucidated mechanisms of pathogenesis focusing on vaccine development to reduce colonization rate and to prevent infections. Due to the fact that for many years a little clinical significance has been attributed to these bacteria, they have not yet been sufficiently studied, and therefore, there is an urgent need to carry out further research, especially based on molecular analysis.

1. Introduction. 2. Taxonomy. 3. Identification and culture. 4. Clinical significance. 4.1. Infections in children. 4.1.1. Acute otitis media. 4.1.2. Sinusitis. 4.1.3. Pneumonia. 4.2. Infections in adults. 4.2.1. Laryngitis. 4.2.2. Exacerbations of chronic obstructive pulmonary disease. 4.2.3. Pneumonia. 4.3. Nosocomial infections. 4.4. Colonization. 5. Pathogenesis mechanisms and virulence factors. 5.1. Adherence. 5.2. Invasion. 5.3. Biofilm formation. 5.4. Complement resistance. 6. Drug resistance. 7. Vaccines. 8. Summary