31 March 2022
INFORMACJE Z POLSKIEGO TOWARZYSTWA MIKROBIOLOGÓW
All posts by Postępy Mikrobiologii
6 February 2022
Przełom roku 2021/22 był również przełomowy dla Redakcji. Doktor Jarosław Pankowski zakończył współpracę z Postępami Mikrobiologii. Od tego roku obowiązki sekretarza przejmie dr Karolina Jaworska. Z początkiem 2022 roku witamy w gronie redakcyjnym nowych redaktorów działu Mikrobiologia Medyczna. Do Redakcji dołączył dr hab. Tomasz Jagielski z Uniwersytetu Warszawskiego. Redaktor Tomasz Jagielski reprezentuje nową dyscyplinę – fykologię medyczną medyczną, o której można więcej przeczytać w artykule wstępnym do 1. tegorocznego zeszytu. Zapraszamy do lektury!
The European Medicines Agency approved the new antibacterial drugs – response to the 2017 WHO report on the global problem of multi-drug resistance
22 December 2021
Streszczenie: Problem narastającej oporności drobnoustrojów został zakwalifikowany przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) jako jedno z dziesięciu największych zagrożeń dla ludzkości. W specjalnym raporcie z 2017 roku WHO przedstawiła listę bakterii, dla których poszukiwanie nowych opcji terapeutycznych jest priorytetowe. Za najpilniejsze działanie uznano poszukiwanie nowych antybiotyków skutecznych wobec opornych na karbapenemy szczepów Acinetobacter baumannii i Pseudomonas aeruginosa oraz opornych na karbapenemy i cefalosporyny III generacji szczepów Enterobacterales (tzw. patogeny o krytycznym priorytecie). Wysoki priorytet przypisano
również poszukiwaniu leków aktywnych m.in. wobec szczepów Staphylococcus aureus opornych na metycylinę (MRSA) i wankomycynę (VRSA) oraz Enterococcus faecium opornych na wankomycynę (VRE). Od czasu publikacji raportu WHO, Europejska Agencja Leków (EMA) dopuściła do obrotu w sumie 6 nowych antybiotyków szerokospektralnych, z 6 różnych grup, skierowanych w różnym stopniu wobec szczepów priorytetowych wg WHO. Dwa spośród nich to nowe połączenia karbapenemów z nie-β-laktamowymi inhibitorami β-laktamaz (o aktywności także wobec karbapenemaz), należącymi do dwóch nowych grup inhibitorów: diazabicyklooktanowych (relebaktam, skojarzony z imipenemem) oraz boronowych (waborbaktam, skojarzony z meropenemem). Trzeci nowy lek to cefalosporyna sideroforowa (cefiderokol) o innowacyjnym mechanizmie wnikania do komórki bakteryjnej. Kolejne dwa antybiotyki to nowy fluorochinolon (delafloksacyna) i nowa tetracyklina (erawacyklina), zaprojektowane i zsyntezowane z myślą o zwiększonej skuteczności w stosunku do starszych przedstawicieli tych grup. Ostatni, innowacyjny antybiotyk to lefamulina – pierwsza pleuromutylina zarejestrowana do stosowania ogólnego u ludzi. Nowe rejestracje poszerzyły liczbę dostępnych opcji terapeutycznych w leczeniu m.in. powikłanych zakażeń
dróg moczowych (meropenem/waborbaktam, cefiderokol), powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych (meropenem/waborbaktam, erawacyklina), szpitalnych zapaleń płuc (meropenem/waborbaktam, imipenem/relebaktam), ostrych bakteryjnych zakażeń skóry i tkanek podskórnych (delafloksacyna) oraz pozaszpitalnych zakażeń płuc (lefamulina).
1. Wstęp 2. Boronowe inhibitory β-laktamaz 3. Diazabicykloo ktanowe inhibitory β-laktamaz 4. Cefalosporyny sideroforowe 5. Nowe fluorochinolony 6. Nowe tetracykliny 7. Pleuromutyliny 8. Podsumowanie
Abstract: The growing problem of antimicrobial resistance has been classified by the World Health Organization (WHO) as one of the top ten threats to mankind. In a special report published in 2017, the WHO presented a list of microorganisms for which the search for new therapeutic options is a priority. The highest (critical) priority was given to the search for new antibiotics active against carbapenemresistant strains of Acinetobacter baumannii and Pseudomonas aeruginosa as well as against carbapenem- and third-generation-cephalosporin-resistant Enterobacterales strains (so-called critical priority pathogens). Whereas the second (high) priority was given among others to the search for new antibiotics active against methicillin- and vancomycin-resistant strains of Staphylococcus aureus (MRSA and VRSA) and vancomycin-resistant strains of Enterococcus faecium (VRE). Since the publication of the WHO report the European Medicines Agency has approved 6 novel, broad-spectrum antibiotics, from 6 different groups, addressing the priority pathogens to a different extent. Two of them are new combinations of carbapenems with non-β-lactam inhibitors of β-lactamases (active also against carbapenemases), belonging to two novel groups of inhibitors: diazabicyclooctanes (relebactam, combined with imipenem) and boronates (vaborbactam, combined with meropenem). The third new drug is a siderophore cephalosporin (cefiderocol) with an innovative mechanism of penetration into the bacterial cell. The next two antibiotics are the new fluoroquinolone (delafloxacin) and the new tetracycline (eravacycline), designed and synthesized to be more active than older members of these groups. The last innovative antibiotic is lefamulin – the first pleuromutilin approved for systemic use in humans. New approvals have expanded the number of available therapeutic options
in the treatment of complicated urinary tract infections (meropenem/vaborbactam, cefiderocol), complicated intra-abdominal infections (meropenem/vaborbactam, eravacycline), nosocomial pneumonia (meropenem/vaborbactam, imipenem/relebactam), acute bacterial skin and skin structure infections (delafloxacin) and community-acquired pneumonia (lefamulin).
1. Introduction 2. Boronate β-lactamases inhibitors 3. Diazabicyclooctane β-lactamases inhibitors 4. Siderophore cephalosporins 5. New fluoroquinolones 6. New tetracyclines 7. Pleuromutilins 8. Summary
Acinetobacter baumannii – virulence factors and epidemiology of infections
22 December 2021
Streszczenie: Gram-ujemna pałeczka Acinetobacter baumannii jest drobnoustrojem saprofitycznym często zasiedlającym wilgotne nisze, potrafi też jednak przetrwać na powierzchniach suchych. Szerokie rozpowszechnienie w środowisku za sprawą minimalnych wymagań odżywczych oraz wyjątkowych zdolności adaptacyjnych przekłada się na możliwość opanowania nisz w środowisku szpitalnym, a tym samym na stwarzanie zagrożenia dla hospitalizowanych pacjentów. Bakteria ta może wchodzić w skład mikrobioty człowieka jako oportunistyczny patogen, który w chwili osłabienia organizmu gospodarza wywołuje poważne zakażenia. Pałeczka A. baumannii stanowi dominujący czynnik etiologiczny zapalenia płuc związanego z wentylacją mechaniczną, co jest szczególnie niebezpieczne dla pacjentów na oddziałach intensywnej terapii (w Polsce do takich zakażeń dochodzi u co piątego pacjenta). Przez wzgląd na narastającą wielolekooporność A. baumannii Światowa Organizacja Zdrowia zaliczyła tę bakterię do grupy patogenów priorytetowych. Zwalczanie takich drobnoustrojów jest wyjątkowo trudne ze względu na ich zarówno naturalną, jak i nabywaną zdolność szybkiego rozwijania różnorodnych mechanizmów oporności w odpowiedzi na zagrożenia ze strony środowiska. Wyjątkowa zdolność A. baumannii do wywoływania zakażeń i nabywania oporności na coraz większą liczbę leków implikuje konieczność wdrożenia szczególnej kontroli w profilaktyce zakażeń.
1. Wstęp. 2. Charakterystyka i taksonomia. 3. Występowanie i warunki hodowli. 4. Epidemiologia. 5. Czynniki wirulencji. 6. Zwalczanie.
7. Podsumowanie
Abstract: Acinetobacter baumannii is a Gram-negative saprophytic rod inhabiting both moist niches and dry surfaces. The wide spread of the microbe in the environment by means of minimal nutritional requirements and exceptional survival capabilities give the opportunities to occupy hospital niches, and thus to create threats for hospitalized patients. This bacterium may be a part of the human microbiota as an opportunistic pathogen which upon the host’s weakening, causes less or more serious diseases. A. baumannii is an etiological factor of ventilator-associated pneumonia, which is especially dangerous for patients in intensive care units (in Poland every fifth patient suffers from such infection). Due to the increasing multidrug resistance of A. baumannii, this bacterium belongs to the group of priority pathogens. Fighting such dangerous bacteria is difficult due to their natural resistance as well as acquired resistance mechanisms in response to environmental threats. The unique ability of A. baumannii to cause diseases and acquire resistance to numerous antibiotics, make it necessary to control and prevent these infections.
1. Introduction. 2. Characteristics and taxonomy. 3. Occurrence and growth conditions. 4. Epidemiology. 5. Virulence factors. 6. Control of infections. 7. Summary
Burn wound – the processes of its development and selected etiological factors of infection
22 December 2021
Streszczenie: Chociaż tematyka oparzeń wydaje się być stosunkowo dobrze opracowana w piśmiennictwie, nadal istnieje potrzeba określenia związku patomechanizmu urazów termicznych z kluczową kwestią zakażeń w ich obrębie. Niezmiernie istotna w przypadku zakażeń ran oparzeniowych jest diagnostyka mikrobiologiczna. Prawidłowe pobranie materiału klinicznego i wykonanie badań mikrobiologicznych pozwala na ustalenie czynnika etiologicznego zakażenia i dobranie antybiotykoterapii celowanej. Jest to szczególnie istotne w dobie narastania oporności drobnoustrojów na antybiotyki i częstego izolowania szczepów wieloantybiotykoopornych. Oparzenie bowiem, zwłaszcza rozległe, stanowi unikalne środowisko, które – wraz z nieprzemyślaną, bądź niecelowaną terapią – determinuje u drobnoustrojów nabywanie oporności na antybiotyki. Fizjologiczna obrona organizmu przed urazem prowadzi do sytuacji, kiedy w ranie oparzeniowej środki przeciwdrobnoustrojowe mogą nie osiągać MIC/MBC, co drastycznie zmniejsza szanse powodzenia terapeutycznego.
1. Wstęp. 2. Patomechanizm rany oparzeniowej. 3. Aspekt immunologiczny oparzeń. 4. Mikrobiota rany oparzeniowej. 5. Zakażenie rany oparzeniowej. 6. Przyczyny nieskuteczności antybiotykoterapii zakażenia rany oparzeniowej. 7. Podsumowanie
Abstract: Although the topic of burns appears to be relatively well understood in the literature, there is still an apparent discontinuity in the understanding of the correlation of the pathomechanism of thermal injury with the key issue of infection within it. From the analysis of the literature, an intriguing picture emerges for both clinicians and microbiologists. Microbiological diagnosis is extremely important in burn wound infections. The correct sampling and performance of microbiological cultures allows for the identification of the etiological agent of infection and the appropriate choice of targeted antibiotic therapy based on the results of microbiological tests. This is particularly
important in the era of increasing resistance of microorganisms and frequent isolation of multi-drug resistant strains. A burn, especially extensive, is a unique environment which, together with ill-considered or ineffective therapy, determines the acquisition of antibiotic resistance in microorganisms. The consequence of physiological defense of the body against injury leads to a situation where in the center of the burn wound antimicrobials may not reach MIC/MBC, which drastically reduces the chances of therapeutic success
Current Issue
