Browsing tag: vaccines

KRZTUSIEC I „EFEKT CZERWONEJ KRÓLOWEJ”

PERTUSSIS AND “THE RED QUEEN EFFECT”
Karolina Ucieklak

PDF

Streszczenie: Krztusiec jest zakaźną chorobą, typową dla wieku dziecięcego. Znamiennym objawem jest napadowy, silny i bezproduktywny kaszel, pogarszający się w nocy, który może prowadzić do wymiotów, bezdechu oraz sinicy. Pod względem klinicznym diagnostyka krztuśca jest problematyczna, ponieważ u zaszczepionych dzieci, nastolatków oraz dorosłych objawy mogą być znacznie łagodniejsze i mniej charakterystyczne, a więc trudniejsze do zdiagnozowania. Wprowadzenie szczepionki pełnokomórkowej (DTwP) oraz obowiązku szczepień skutecznie zredukowało liczbę przypadków. W wielu krajach, szczepionki DTwP zawierające pełne komórki bakteryjne, ze względu na swoją reaktogenność, zostały całkowicie lub częściowo, zastąpione szczepionkami bezkomórkowymi (DTaP) zawierającymi kilka wybranych i oczyszczonych białkowych antygenów bakteryjnych. Pomimo powszechności szczepień ochronnych notuje się wzrost zachorowań na krztusiec, nie tylko wśród najbardziej wrażliwej grupy – noworodków, ale również zaszczepionych nastolatków i dorosłych. Główną przyczyną wzrostu zachorowań jest niepełna ochrona oraz słaba skuteczność szczepionki bezkomórkowej w zapobieganiu transmisji Bordetella pertussis, która jest głównym czynnikiem etiologicznym krztuśca. Nowoczesne metody badawcze pozwalają także na identyfikację innych gatunków bakterii z rodzaju Bordetella, tj. B. parapertussis oraz B. holmesii wywołujących parakrztusiec o podobnych objawach. Obecnie stosowane szczepionki nie chronią przed szczepami gatunku B. holmesii, który staje się drugim, pod względem częstości zachorowań, czynnikiem etiologicznym krztuśca. Niedoskonałość dostępnych szczepionek jest przyczyną intensywnych poszukiwań nowych antygenów szczepionkowych i adiuwantów, powtórnego zainteresowania szczepionkami pełnokomórkowymi oraz podejścia hybrydowego przy projektowaniu szczepionki bezkomórkowej opartej o pęcherzyki zewnątrzbłonowe. Największe szanse na wprowadzenie ma szczepionka BPZE1, która jest osłabionym szczepem bakterii B. pertussis i jest przeznaczona do podawania w postaci żywej szczepionki donosowej.

1. Krztusiec. 2. Rodzaj Bordetella. 2.1. Bordetella pertussis. 2.2. Bordetella parapertussis. 2.3. Bordetella bronchiseptica. 2.4. Bordetella holmesii. 2.5. Nieklasyczne Bordetellae. 3. Morfologia i diagnostyka bakterii z klastra B. bronchiseptica. 3.1. Morfologia. 3.2. Diagnostyka krztuśca. 4. Epidemiologia pałeczek Bordetellae i udział poszczególnych gatunków w wywoływaniu zakażeń u ludzi. 5. Szczepionki przeciwkrztuścowe. 5.1. Szczepionki przeciwkrztuścowe pełnokomórkowe i bezkomórkowe. 5.2. Poszukiwania nowej szczepionki przeciwkrztuścowej. 6. Podsumowanie

Abstract: Whooping cough is a contagious and typically childhood disease transmitted via droplets. Pertussis is especially dangerous for infants, but adults have become more susceptible. A pathognomonic symptom of pertussis is a severe spasmodic and unproductive cough that worsens at night and is accompanied by vomiting, apnea and cyanosis. The symptoms among vaccinated children, adolescents and adults, are milder, less characteristic, and therefore more difficult to diagnose. Whole-cell pertussis vaccine (DTwP) has been highly effective in reducing morbidity and mortality. However, in many countries DTwP vaccines, due to their reactogenicity, have been completely or partly replaced, by acellular pertussis vaccines (DTaP) that contain several purified bacterial protein antigens. In spite of the sustained high coverage of vaccinations, there is an increase of whooping cough cases in all age groups. The main cause of the increase is the lack of full protection from acellular vaccine in preventing transmission of Bordetella pertussis, which is the main etiological factor of whooping
cough. Moreover, new diagnostic methods allow to identify other Bordetella species that cause pertussis-like symptoms, i.e. B. parapertussis and B. holmesii. The currently used vaccines do not provide a cross-protection against B. holmesii that has now become the second etiological factor of pertussis. Imperfections of existing vaccines are the reason for an intense development of improved anti-pertussis vaccines. Several research directions can be distinguished, such as identifying new components, designing an acellular vaccine based on the outer membrane vesicles or the renewed interest in whole cell vaccines.

1. Whooping cough. 2. Genus Bordetella. 2.1. Bordetella pertussis. 2.2. Bordetella parapertussis. 2.3. Bordetella bronchiseptica. 2.4. Bordetella holmesii. 2.5. Non-classical Bordetellae. 3. Morphology and diagnostics of bacteria from B. bronchiseptica cluster. 3.1 Morphology. 3.2. Pertussis diagnosis. 4. Epidemiological overview and species distribution. 5. Pertussis vaccines. 5.1. Whole cell and acellular pertussis vaccines. 5.2. Search for a new pertussis vaccine. 6. Summary

VACCINES AGAINST ANTHRAX – SELECTED RESEARCH

SZCZEPIONKI PRZECIWKO WĄGLIKOWI – WYBRANE BADANIA
Dorota Żakowska, Bożena Wlizło-Skowronek, Patrycja Wójcicka, Małgorzata Stawecka-Hamerla, Katarzyna Naylor

PDF

 

Abstract: New strategies in the development of anthrax vaccines and therapeutics have been presented. Recently, considerable progress has been made in the finding of new drugs and suitable therapy for anthrax. Very promising research considers the use of antimicrobials against selected bacteria species, including antibiotic-resistant strains. However, alternative therapeutic options should also be considered, among them vaccines. Bacillus anthracis spores are still the most dangerous weapon amongst pathogens which can be used in a bio-terror attack. In this case, research for new anti-anthrax preparations is of primary importance for the protection of humans and animals. The overview of the most recent data shows the many new and promising possibilities for effective strategies in the development of vaccines and anti-anthrax preparations. The most effective of them should be available in the National Stockpile in the event of a biological crisis.

1. Introduction. 2. Bacillus anthracis virulence factors. 3. Current anthrax vaccines. 4. Immunogenicity of anthrax vaccine candidates. 5. Bivalent vaccines. 6. Capsule conjugate vaccines. 7. Domain’s and epitopes of PA. 8. Summary

VACCINES AGAINST ROTAVIRUS INFECTION

SZCZEPIONKI PRZECIW ZAKAŻENIOM ROTAWIRUSOWYM
Marta Prygiel, Klaudia Brodzik, Aldona Wiatrzyk, Małgorzata Główka, Katarzyna Woźnica, Karol Wdowiak, Urszula Czajka, Aleksandra A. Zasada

DOWNLOAD PDF FILE

Abstract: Rotavirus infections are a leading cause of severe gastroenteritis in children under five years of age. Before introduction of vaccination for rotavirus 100–150 million cases of the infections were recorded globally with 500000 of deaths. The first rotavirus vaccines were designed in 1980s. In 2007 two oral rotavirus vaccines containing live attenuated strains were registered in Europe: the monovalent vaccine. Rotarix (RV1) and the pentavalent vaccine Rotateq (RV5). The vaccines are available all over the world.
After introduction of rotavirus vaccination the number of infections decreased significantly and the number of deaths due to rotavirus gastroenteritis in children decreased over 50% globally. However, despite of confirmed safety and effectiveness of the RV1 and RV5 vaccines fear of vaccination against rotavirus infection still exists. It can be related to a bad reputation of the previous rotavirus vaccines that were withdrawn from the market or were never introduced to the market due to unsatisfied clinical tests.

1. Molecular characteristic of rotaviruses. 2. Pathogenesis of rotavirus infection. 3. Studies on rotavirus vaccines. 4. Epidemiology of rotavirus infection. 5. Herd immunity. 6. Fear of vaccination against rotavirus infection 7. Summary

Streszczenie: Zakażenia rotawirusowe są najczęstszą przyczyną ostrych biegunek u dzieci poniżej 5 roku życia. Przed wprowadzeniem szczepień przeciwko rotawirusom na świecie dochodziło rocznie do 100–150 mln zachorowań, z czego około 500 tys. kończyło się zgonem. Pierwsze szczepionki przeciw infekcjom rotawirusowym powstały w latach 80. XXwieku. Natomiast w 2007 r. w Europie zostały zarejestrowane dwie doustne szczepionki zawierające żywe atenuowane szczepy rotawirusów: monowalentna szczepionka Rotarix (RV1) i pentawalentna szczepionka Rotateq (RV5). Szczepionki te są dostępne na całym świecie.
Po wprowadzeniu szczepień przeciw rotawirusom liczba zakażeń znacząco się zmniejszyła, a liczba zgonów dzieci z powodu tych zakażeń spadła o ponad połowę. Pomimo potwierdzonego bezpieczeństwa i skuteczności dostępnych szczepionek wciąż pojawiają się obawy związane z ich stosowaniem, które wynikają m.in. zce „złej sławy” szczepionek opracowywanych przed laty (wycofanych lub w ogóle nie wprowadzonych na rynek), które wiązały się z występowaniem niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz stosunkowo niską skutecznością.

1. Charakterystyka molekularna rotawirusów. 2. Patogeneza zakażeń rotawirusowych. 3. Badania nad szczepionkami przeciw rotawirusom. 4. Epidemiologia zakażeń rotawirusowych. 5. Odporność zbiorowiskowa. 6. Obawy wobec stosowania szczepionek przeciw zakażeniom rotawirusowym. 7. Podsumowanie